Chemia zakochania
- Szczegóły
- Utworzono: 28 czerwca 2013
- Katarzyna Sanna
Dzięki wpływom kulturowym miłość romantyczna urosła do stanu, który nie tylko jest wyjątkowy, ale w naszym wyobrażeniu wyłącznie ludzki. Badacze dowodzą, że miłość romantyczna jest nie tylko uniwersalna dla ludzi, ale również dla zwierząt i wiąże się z specyficznymi mechanizmami w naszym mózgu.
Podobno przeciętny człowiek zakochuje się cztery razy w życiu. Tak więc na pewno każdy z Was przynajmniej parokrotnie przeżył romantyczne uniesienia oraz upadki. Miłość romantyczna jest zjawiskiem uniwersalnym, występującym w każdej kulturze na całej ziemi i ma swoje ewolucyjne podstawy w mechanizmach neuronowych ssaków związanych z wyborem partnera. U ludzi miłość romantyczna wiąże się z specyficznymi fizjologicznymi, psychologicznymi oraz behawioralnymi cechami, z których większość jest również charakterystyczna dla ssaków. Należą do nich: zwiększenie energii, zogniskowanie uwagi, obsesyjne podążanie, gesty afiliacyjne, czyli takie, które miałyby umożliwić poczucie bliskości, zazdrość o partnera, silna motywacja oraz wynikające z niej zachowania nastawione na zdobycie wybranej osoby. W związku z tym można powiedzieć, że triada nie śpię- nie jem- myślę odnosić się może zarówno do ludzi, jak i zwierząt.
Miłość romantyczna zaczyna się, gdy jednostka zaczyna spostrzegać inną osobę w sposób wyjątkowy, wyolbrzymia jej zalety, a wady minimalizuje. Można zauważyć duże wahania nastroju, w zależności od tego, czy romans rozwija się pomyślnie dla zakochanego, czy nie. Kochankowie cierpią z powodu „zespołu lękowego”, gdy są osobno, a gdy się spotykają, mocno reaguje ich współczulny system nerwowy, wywołując charakterystyczne bicie serca oraz pocenie się.
Fisher wraz z współpracownikami przebadał 17 osób, w tym 10 kobiet i 7 mężczyzn, którzy w czasie badania byli w silnym stanie zakochania. Badani byli poddawani badaniu metodą obrazowania rezonansu magnetycznego (MRI), a ich zadaniem po obejrzeniu albo zdjęcia ukochanego, albo neutralnej osoby było odliczać w tył.
Wyniki badań wskazały, że podczas oglądania zdjęcia ukochanego aktywowały się w mózgu okolice związane z systemem nagrody, które wywołują poczucie przyjemności, ogólnego podniecenia, zogniskowania uwagi oraz motywacji. Ponadto system ten współpracuje z innymi regionami mózgu, takimi jak jądro ogoniaste, które pełni ważną rolę w wykrywaniu oraz oczekiwaniu na specyficzne nagrody, tworzeniu reprezentacji celów. System nagrody związany jest z uwalnianiem dopaminy. Drogi uwalniania dopaminy są takie same u ludzi jak i u zwierząt, co pozwala stwierdzić, że mechanizm zakochiwania w przypadku ludzi oraz poszukiwania partnera reprodukcyjnego w przypadku zwierząt jest taki sam.
Po co nam w takim razie miłość romantyczna? Cóż, to, co my nazywamy stanem uniesienia czy absolutnego flow, matka natura, gdyby mogła mówić, nazwałaby bardzo sprytną strategią reprodukcyjną. Romantyczne zauroczenie jest mechanizmem neuronalnym, który motywuje ludzi do skupienia uwagi na specyficznych jednostkach, dzięki czemu pozwala na zachowanie czasu i energii i ułatwia wybieranie jednego partnera. Inaczej mówiąc, to właśnie dzięki temu specyficznemu systemowi „zwala nas z nóg” tylko jedna osoba i to jej poświęcamy całą swoją uwagę. I dobrze! Wyobrażacie sobie zakochiwać się „na umór” codziennie w kimś innym? Wtedy dopiero ciężkie byłoby życie zakochanego.
Badania ukazały się w: Philosophical Transaction of the royal Society
Bądź na bieżąco! Zapisz się na nasz newsletter! (dodatkowo otrzymasz eBooka "Iluzje codzienności")
