Szkodliwe skutki niepewności zatrudnienia
- Szczegóły
- Utworzono: 15 grudnia 2014
- Aleksandra Dymanus - Gaudyn
„Dwa tygodnie temu straciłam pracę. Jedyne, co zapamiętam, to stres, ciągłe wymagania, pretensje i brak jakiejkolwiek pochwały.
Dawałam z siebie wszystko, zostawałam po godzinach, przynosiłam pracę do domu i co usłyszałam: „zwalniam Panią”. Bardzo mnie ta sytuacja sfrustrowała i załamała. Uświadomiłam sobie, jak bardzo jestem samotna, jak bardzo żyłam w życiu pracą i że tak naprawdę nie mam nic i nikogo”.
„ Czy lubię swoją pracę? Nie można lubić czegoś, co spowodowało u ciebie załamanie nerwowe i próbę samobójstwa, prawda? Najgorszy w tym wszystkim jest brak możliwości, a trzeba w końcu za coś żyć…”.
Współczesna praca a stres, depresja, próby samobójcze – jak i dlaczego współczesna praca może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania?
Bezrobocie
„ Badania poświęcone emocjonalnym reakcjom na bezrobocie wykazały, że osoby, które utraciły pracę, przystosowują się do swojej nowej sytuacji, przechodząc przez szereg kolejnych etapów. Samo przeżycie jest zawsze indywidualne, ale bezpośrednią reakcją na utratę pracy jest z reguły szok, po którym następuje faza optymizmu w związku z otwarciem się nowych możliwości. Jeżeli ten optymizm okaże się płonny, jednostka może popaść w depresję i wejść w fazę głębokiego pesymizmu , niezadowolenia z siebie i utraty nadziei na znalezienie pracy. Jeśli okres pozostawania bez pracy wydłuża się, następuje pełne przystosowanie i pogodzenie się z sytuacją.”
Osoby przyzwyczajone do stabilnej i bezpiecznej pracy mogą być bardziej narażone na negatywne skutki przy utracie pracy. Niewątpliwie osoby należące do różnych klas różnie przeżywają bezrobocie. Dla jednych kluczowym ciosem będzie skutek ekonomiczny, dla innych znów społeczny – jak odbije się na jego karierze, jak wpłynie na jego pozycję zawodową. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że bezrobocie wpływa na osłabienie więzi społecznych i dla większości może być bardzo ciężkim przeżyciem.
Depresja
Aktywność zawodowa może nieść ze sobą negatywne skutki. W przypadku gdy pracy jest zbyt dużo, zagrożone zostają mechanizmy radzenia sobie z wymaganiami pracy. Patologiczne skutki pracy mogą przybierać różne stopnie natężenia, począwszy od zwykłego obciążenia pracą do skrajnego przeciążenia i wypalenia zawodowego, po zaburzenia w sferze psychicznej włącznie. Problemy w pracy i niemożność poradzenia sobie z nimi mogą powodować poczucie bezsilności , utratę motywacji do pracy , a w konsekwencji – depresję .
Według nowego badania Europejskiego Stowarzyszenia na Rzecz Walki z Depresją (European Depression Association), 1 na 10 europejskich pracowników biorących w niej udział ze względu na depresję udał się na zwolnienie trwające średnio 36 dni. Jest to ponad 21 000 opuszczonych dni roboczych w tej grupie osób. Najnowsze informacje donoszą, iż kierownicy zgłaszają potrzebę zmiany przepisów – miałyby one zawierać szkolenia i doradztwo z zakresu podejmowania walki z problemem. Czy jednak okażą się skuteczne? Może najpierw warto zastanowić się nad zniwelowaniem przyczyn, a nie skupiać się na leczeniu skutków.
Motywacja
Jeśli nie lubisz swojej pracy, to z pewnością wiesz, jak to jest, kiedy cierpi się na brak motywacji. Każda minuta ciągnie się jak godzina, nie możesz znieść myśli o codziennym pójściu do pracy i o porannym wstawaniu? Prawdopodobnie nie zaskoczy Cię fakt, że kluczowym czynnikiem warunkującym sukces jest znalezienie pracy dostarczającej takich typów wyzwań i nagród, które odpowiadają motywującym Cię potrzebom.
Zatem aby mieć motywację do odniesienia sukcesu w pracy, należy szukać takiej pracy, aby odpowiadała twoim zainteresowaniom i będzie wyznaczała cele, które uważasz za warte wysiłku.
Niepewność zatrudnienia
Niepewność zatrudnienia to nie tylko obawa przed zwolnieniem z pracy. Duży wpływ ma również niepokój wynikający z samej pracy oraz jej silne oddziaływanie na zdrowie i życie osobiste. Zwiększający się zakres obowiązków, odpowiedzialności, tempo pracy oraz brak perspektyw na awans sprawiają, że czujemy, jakbyśmy tracili kontrolę nad ważnymi aspektami życia codziennego.
Z badań opartych na pogłębionych wywiadach z 340 pracującymi Brytyjczykami wynika, że pracownicy nie oswajają się z poczuciem zagrożenia, wręcz przeciwnie – są rozdrażnieni, niespokojni i żyją w ciągłym stresie. A niepokój i napięcie im towarzyszące często przenoszą do domu.
Psychoterror
„ Długotrwałe, systematyczne prześladowanie psychiczne jednostki przez jedną lub kilka osób, przy milczącej zgodzie lub obojętności pozostałych członków grupy” – tak nazywane jest pojęcie mobbingu. Jest to zjawisko społeczne mogące pojawić się w każdej grupie ludzi, a ofiara często pełni rolę „kozła ofiarnego”. Prześladowca (nazywany także mobberem) ma wyższy status w grupie niż ofiara lub równorzędny jej. Przeważnie są to nasi przełożeni, szefowie, kierownicy.
Zastraszanie, obwinianie, poniżanie – te i inne postawy względem ofiary mobbingu bardzo często powodują, że ofiary popadają na różnorodne formyzaburzeń psychicznych i psychosomatycznych. Czują się odizolowani, niezrozumiani oraz odrzuceni. W końcowej sekwencji dochodzi do wyniszczenia emocjonalnego.
„ Ważne jest, aby zapobiegać mobbingowi już w początkowej fazie jego powstawania. Przede wszystkim nie pozostawajmy biernymi w przypadku, gdy zauważymy, że ktoś inicjuje ataki, spiskuje przeciwko nam lub rozpowszechnia plotki na nasz temat. W żadnym wypadku nie bagatelizujmy takich sytuacji, gdyż mobbing rozwija się wtedy, gdy jest przez nas tolerowany.”
Zmiana miejsca pracy nie jest złym rozwiązaniem, gdy w grę wchodzi nasze zdrowie i spokój psychiczny. Nie zapominajmy również o tym, że każdy z nas powinien wykonywać swoją pracę przy zachowaniu szacunku dla drugiego człowieka, uwzględniając jego uczucia i potrzeby.
Na koniec nasuwa mi się pytanie – czy żyjemy w świecie, w którym panuje zasada hire and fire (zatrudniać i zwalniać), a idea „posady na całe życie” straciła związek z rzeczywistością? Czy ludzie są narażeni na ciągły stres związany z pracą? Odpowiedź pozostawiam do indywidualnego rozpatrzenia.