Tworzenie i rozwijanie efektywnych zespołów

Szczegóły

Utworzono: 24 stycznia 2008

Maciej Chabowski

3. Status

Status może być definiowany jako „prestiż przypisywany pewnej pozycji”. Stanowi on element formalnego aspektu funkcjonowania grupy i sugeruje, że występuje w niej określona hierarchia i nie każde miejsce jest równie zaszczytne. Najczęściej różnicom statusu odpowiada odmienność ról. Konsensus w obrębie statusu występuje, gdy grupa jest zgodna co do tego, jakim prestiżem powinien cieszyć się dany jej członek. Brak porozumienia w tej kwestii może stać się źródłem konfliktów. Status określa pozycję w grupie, ale i warunki jej zdobycia. Dobry status to taki, który daje członkom grupy równe prawo do „awansu”, ale i sprawiedliwy podział obowiązków. Istotną kwestią jest także określenie zasad związanych ze sprawowaniem władzy (co komu wolno i kto jest dla kogo szefem) i zarządzaniem w obrębie zespołu. Zadbaj ponadto, aby jako całość podlegał on właściwym zwierzchnikom / resortom / oddziałom.

4. Relacje interpersonalne

Ważne są tutaj zaufanie i spójność. Zaufanie odnosi się do pewności, jaką pokładamy w innych ludziach. Jest ona podstawą wiary w to, że potrafimy przewidywać ich zachowanie i możemy na swoich przewidywaniach polegać. Zaufanie nie musi oznaczać sympatii. Ważne jest w nim przede wszystkim to, aby członkowie zespołu byli dla siebie przewidywalni. Budowanie atmosfery niedopowiedzeń, gdybań i wodzenia za nos nie daje efektu w dłuższej perspektywie. Wiarygodne są osoby przewidywalne i takie, które wykonują to, co zostało ustalone.

Pora na mały test i odniesienie do konkretnych przykładów z praktyki. Które z poniższych zdań wydają Ci się wiarygodniejsze i budujące większe zaufanie:

A) „Wkrótce poinformuję Cię o swojej decyzji” versus „Decyzję w tej sprawie podejmę do piątku” (określenie czasu)

B) „Ja Ci nie pomogę. To nie należy do moich obowiązków.” versus „Ja Ci nie pomogę. To należy do obowiązków kierownika.” (informowanie)

C) „W takim terminie to ja tego nie zrobię. To za mało czasu.” versus „Aby zrobić to w takim terminie potrzebowałbym maszyny do pisania. Niestety nie mam jej.” (uzasadnianie)

D) „Nie mam teraz czasu. Przyjdź później.” versus „Teraz pracuję z Tomkiem. Przyjdź za jakąś godzinę”

E) „Powinieneś wiedzieć jak to się robi” versus „Czego konkretnie nie rozumiesz?”

Spójność natomiast to siła pozytywnych więzi interpersonalnych (opartych na sympatii). Spójność zespołu koreluje z jego produktywnością, ale nie w sposób bezpośredni i automatyczny. Najczęściej między tymi zjawiskami zachodzi relacja obustronna, tzn. wysoka produktywność obserwowalna jest w grupach cechujących się dużą spójnością i na odwrót. Kierunek tej zależności przyczynowej nie jest znany. Dlatego warto, aby rozwijać choćby jedną z tych rzeczy, bo istnieje duże prawdopodobieństwo, że pociągnie to za sobą rozwój w drugiej ze sfer. Ważne jest tu też rozwijanie przekonania, że wspólna praca przyniesie efekty. Jakie korzyści niesie za sobą duża spójność grupy? Przede wszystkim:

W spójnych grupach bardziej ożywiona jest komunikacja wewnętrzna.

W spójnych grupach osoby nastawione są wobec siebie bardziej przyjaźnie i wykazują większą gotowość do współpracy.

Spójne grupy w większym zakresie mogą kontrolować swych członków i wpływać na ich działanie.

Spójne grupy bardziej skutecznie osiągają zamierzone cele.

Członkowie spójnych grup deklarują większy poziom satysfakcji związanej z udziałem w grupie.

Pozytywny wpływ na spójność w grupie mają spotkania zadaniowe, w których uczestniczy cała grupa. Mogą one dotyczyć: wymiany informacji, podejmowaniu decyzji lub omówieniu szczególnych wydarzeń.