Problemy akulturacji imigrantek w Stanach Zjednoczonych

Szczegóły

Utworzono: 24 marca 2008

Valentyna Guminska

Dyskryminacja

Zdaniem badaczy (Nguyen, Messe, Stollak, 1999; Wong-Rieger, Quintana, 1987), proces akulturacji imigrantów jest zróżnicowany poprzez dystans kulturowy pomiędzy ojczystą i nową kulturą. Takie zjawisko jak na przykład rasizm, może negatywnie wpłynąć na proces akulturacji i adaptacji niektórych grup społecznych. Dyskryminacja przybywających uniemożliwia „asymilacje strukturalną” w multikulturowości (Gordon, 1964).

Ważnym problemem adaptacyjnym, często napotykanym przez nowych imigrantów jest dyskryminacja. Warto przypatrzeć się temu zjawisku głębiej, ponieważ ten problem jest szczególnie zauważalny i wciąż aktualny w USA. Clement, Noels, Deneault (2001) zaznaczają, że poziom dyskryminacji (i związane z tym zjawiskiem szkodliwe efekty) jest wyższy wobec grup zamieszkujących w enklawach etnicznych. Badacze udowodnili, że zdolność do płynnego komunikowania się językiem państwa, w którym osiedlono się, powiększa jakość wewnątrzgrupowych interakcji i minimalizuje dyskryminację wobec grupy mniejszościowej. Postulując, że dyskryminacja wpływa na akulturację, badacze Portes i Zhou (1994) wskazują, że dyskryminacja imigrantów aktywuje „reaktywne utożsamianie się”, które wzmacnia retencję etnicznej kultury. Dyskryminacja jest silnym źródłem społecznego przedziału/podziału. Ten podział ma być włączony do zbioru przyczyn tłumaczących trudności adaptacyjne, przyczynia się bowiem do poniżenia wartości imigranta i redukcji poczucia własnej godności.

Powstaje pewna linearna zależność poziomu akulturacji grupy mniejszościowej od relacji grupy dominującej (lokalnej społeczności) wobec tej grupy imigrantów. Innymi słowy nieakceptacja imigrantów, brak kontaktu z nimi, wpływają na poziom odczuwanej przez imigrantów dyskryminacji, zwalniają przez to również tempo ich adaptacji. Jest pewna luka w badaniach pierwszych fal migracji białych Europejczyków, którzy z jednej strony byli cudzoziemcami przez „język i kulturę”, a z drugiej strony „zmiksowali się”, „wkręcili się” do białej większościowej grupy. Porter i Zhou (1994) wysunęli hipotezę, że białym imigrantom było łatwiej zaadaptować się, ponieważ dominującą kulturą była kultura białych i dominującymi ludźmi w biznesie byli wówczas Biali. Wyniki badań autorstwa Birman i Trickett’a (2001) pokazują, że dyskryminacja wobec uchodźców z ZR była większa niż wobec innych imigrantów ze względu na specyficzną kulturę „rosyjską” (ukształtowaną za czasów ZR), oraz ze względu na wyższy poziom utożsamiania się z nią.