Odwyk – dlaczego jest taki trudny?
- Szczegóły
- Utworzono: 30 września 2014
- Aleksandra Dymanus - Gaudyn
Uzależnienie często jest symptomem pewnego rodzaju głębszych problemów i towarzyszą jej poważne zaburzenia umysłowe. Alkoholizm, narkomania, nikotynizm wiążą się z takimi chorobami, jak na przykład marskość wątroby, zaburzenia w przyjmowaniu pokarmów lub uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, arytmia serca czy rak płuc. Konieczne jest dokonanie przez odpowiednich specjalistów cierpliwego i dokładnego rozpoznania wszystkich tych indywidualnych objawów. Nałogi to temat bardziej złożony, niż nam się może wydawać, i wymaga dużej ostrożności. Zbytnie uproszczenie spraw związanych ze stanem osoby uzależnionej może okazać się poważnym błędem.
Uzależnienie
Uzależnienie jest chorobą psychiki i emocji, a także mózgu i systemu nerwowego. Spożywanie środków odurzających prowadzi do utraty kontroli nas własnym życiem i ciałem. Prowadzi również do niekontrolowanego dążenia zażycia środka, jego zdobycia oraz użycia, mimo zagrożeń związanych z ich stosowaniem. Dla wielu uzależnienie jest chorobą chroniczną, a nawroty mogą występować nawet po długich okresach abstynencji. Choroba ta jest związana z bezpośrednim zaburzeniem jednego z wielkich układów funkcjonalnych mózgu – układu nagrody, a pośrednio zaburza również układ poznawczy oraz układ pobudzenia, zwłaszcza emocjonalny.
Leczenie uzależnień lekowych polega na detoksykacji, czyli usuwaniu substancji uzależniających z organizmu w warunkach kontrolowanych. Kolejnie po tym procesie musi nastąpić rehabilitacja, która jest niezbędna, by uzależniony nie powrócił do nałogu, oraz abstynencja zachowana do końca życia.
Objawy abstynencji
Każda substancja psychoaktywna (narkotyk, alkohol, niektóre leki, czy papierosy) ma swój charakterystyczny zespół objawów po jej zażyciu – objawów zatrucia, charakterystyczny zespół objawów braku substancji – objawów abstynencyjnych, i późnych powikłań. Jest to spowodowane tym, że każda substancja działa na specyficzne receptory. Objawom abstynencji towarzyszą zmiany fizjologiczne oraz zmiany psychiczne, które są ciężkie do opanowania. Objawami odstawienia środków odurzających są: agresywność, nerwowość, wzrost apetytu, niemożność koncentracji, obniżenie nastroju, smutek, apatia czy uczucie ssania w żołądku i drżenie mięśniowe (w przypadku alkoholizmu) i przemożna chęć zapalenia (w przypadku nikotynizmu). Zespół odstawienia jest bardzo ciężkim etapem dokuczliwych objawów abstynencji, jednak ataki głodu narkotykowego stają się z czasem rzadsze i mniej intensywne.
Terapia
Leczenie narkomana alkoholowego czy nikotynowego to nie tylko kwestia odstawienia środków odurzających i usunięcia objawów głodowych.Nie zapominajmy, żew sferze psychicznej u uzależnionego dość często powstaje poczucie winy, utrata chęci do życia, napady paniki, depresja, a nawet schizofrenia. Zaburzenie systemu nerwowego sprzyja pojawianiu się rozmaitych zaburzeń depresyjnych. Osoba uzależniona, aby wyjść z nałogu i choroby, potrzebuje wsparcia, wsparcia rodziny, przyjaciół, lekarzy czy terapeuty. Najważniejszą kwestią, znacznie pomagającą w wyjściu z uzależnienia, jest zdanie sobie sprawy z faktu, że się jest uzależnionym. Leczenie to znoszenie emocji, radzenia sobie z nimi na nowo, to również akceptacja siebie samego, bez znieczulenia jakimkolwiek narkotykiem.
Choroba jako „przeżycie”
Choroba pochłania czas, energię i siłę. Socjologowie badali osoby chore pod kątem radzenia sobie ze swoją chorobą w szerokim kontekście swojego życia. Okazało się, że proces ten może składać się z trzech rodzajów pracy. Praca nad chorobą obejmuje czynności związane z radzeniem sobie w trakcie choroby, jak na przykład: zmniejszanie bólu, robienie testów diagnostycznych czy poddawanie się terapii. Praca nad codziennością dotyczy radzenia sobie w trakcie codziennego życia i obejmuje relacje z bliskimi, dbałość o interesy zawodowe, jak i prywatne. I na koniec możemy wyróżnić pracę nad biografią, w tym procesie jednostka wpisuje chorobę we własne życie i uczy się ją rozumieć oraz rozmawiać o niej z innymi. Warto podkreślić obecność tego procesu, ponieważ wynikają z tego istotne wskazania dla budowy programu terapii oraz zrozumienia, jak ludzie doświadczają choroby.
Walkę z nałogiem można wygrać! Ten, kto sam chce zmienić swoje życie na lepsze, zdobędzie wiedzę i zastosuje się do zaleceń specjalisty. Ten, kto nie zamyka się na ludzi i szuka wsparcia. Nie można zrażać się porażkami, upadkami, tylko próbować walczyć. Walczyć ciągle i czasami od nowa. Upada się po to, by móc się podnieść i iść dalej. Bo w końcu nadejdzie taki dzień, kiedy poczujemy się jak zwycięzcy.
Bibliografia:
- Guerreschi C., (2005). Nowe uzależnienia. Kraków: Salwator
- Jamopolsky L., (2009). Leczenie uzależnionej osobowości. Warszawa: wyd. Czarna Owca
Bądź na bieżąco! Zapisz się na nasz newsletter! (dodatkowo otrzymasz eBooka "Iluzje codzienności")
