Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny - Recenzja
- Szczegóły
- Utworzono: 04 stycznia 2012
- Katarzyna Maruszewska
Na polskim rynku wydawniczym wciąż brakuje książek psychologicznych, które we współczesny i nowoczesny sposób opisują bardzo ważny element pracy psychologicznej i terapeutycznej, jakim jest prowadzenie diagnozy.
Autorzy w swojej najnowszej książce starają się podkreślić, jak ważną rolę w kontekście diagnozowania dzieci pełni wiedza na temat rodziny. Zawartość książki można podzielić na dwie części. Pierwsza zawiera szczegółowe aspekty diagnozy dzieci, druga poświęcona jest diagnozie rodziny.
Początek książki dotyczy metod obserwacji dziecka. Obserwacja jest bowiem podstawowym narzędziem psychologa, z którego korzysta zarówno w procesie diagnozy, jak i w procesie terapii. Kolejny rozdział dotyczy stosowania kontrowersyjnych metod projekcyjnych. W następnym rozdziale opisany jest rozwój funkcji wykonawczych, który ma istotne znaczenie, np. w przypadku dzieci z ADHD. Druga część tomu zawiera informacje na temat diagnozy rodziny. Pierwsze dwa rozdziały są próbą uporządkowania pojęć związanych z rodziną i jej rozwojem. Następnie autorzy zajmują się retrospektywnymi metodami badań przeżyć z dzieciństwa, ukazując, w jaki sposób można dotrzeć do wczesnych doświadczeń dorosłego człowieka.
Książka zawiera niezbędne informacje, dotyczące metod diagnozowania dzieci i rodziny. Wszystkie teksty poza założeniami teoretycznymi przedstawiają możliwość zastosowania ich w praktyce klinicznej. Lektura w przejrzysty i przystępny sposób ukazuje proces diagnozy, uwrażliwiając na pułapki i liczne kontrowersje związane ze stosowanie różnych metod diagnostycznych.
Książka „Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny” to pozycja obowiązkowa dla osób, które zajmują się w profesjonalny sposób diagnozą. To również znakomite źródło wiedzy dla rodziców, którzy chcą wiedzieć więcej.
Małgorzata Święcicka (red) - Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny