Seksualna agresja kobiet

Szczegóły

Utworzono: 10 marca 2008

Valentyna Guminska

Innym przykładem może być mylący lub niepełny obraz kobiety, jako dziecka molestowanego seksualnie. Jak powszechnie wiadomo, wśród osób molestujących dzieci większą część stanowią mężczyźni, natomiast liczne badania potwierdzają, że kobiety i dziewczyny również molestują dzieci. Fakt ten udowadniają wyniki badań z 1981 r., prowadzone przez Fritza, Stolla i Wagnera: od 4,8% (412 studentów)- do 28% ofiar płci męskiej powiedziało, że w dzieciństwie molestowały je kobiety. 4,8% badanych zaznaczyło doświadczenia jako „extreme abusive”(http://www.angelfire.com/mi/collateral/page12.html).

Na podstawie tych badań były przeprowadzone powtórne badania przez Risin i Koss w 1987 r. (tamże), wyniki których potwierdziły dotychczasowe rezultaty: Z 2 972 badanych studentów płci męskiej 7,3% zaznaczyli „doświadczenia obrażającego zachowania” do 14 roku życia. Badacze posługiwali się metodą samoopisu, podzielonego na 8 skal ze względu na nasilenie danego zjawiska.

Badania Finkelhora z 1979 r. podają 20% i 24% takich odpowiedzi. Do kryteriów zaliczania do „sexual abuse” były włączone bezkontaktowe formy znęcania się, dręczenie, groźby, zmuszanie, przymus itd. (Finkelhor, 1984; www.clogo.org/Archives/prd/lib/Finkelhor1984/c12.html#Table12-1, www.clogo.org/Archives/prd/lib/Finkelhor1979.html).

Badania Davida Lisaka i Jima Hoppera przedstawiają następujące dane: średnio 17% ofiar seksualnego molestowania chłopców doznało fizycznego kontaktu, natomiast ponad 25% badanych doznało pośrednio (na przykład wizualnie - pokazywanie intymnych części ciała). W badaniach wykorzystano kwestionariusz skadający się z 18 pozycji, 17 z których są opisami możliwych doświadczeń, skonstruowanych przez badaczy, i 1 pozycja – odpowiedź otwarta. Jeśli badany zaznaczał, że „incydent” przydarzył mu się w wieku 13 lat lub mniej oraz agressor był o 5 lat starszy, to takie zachowanie było kategoryzowane jako „abusive”. Podobne kryteria były stosowane wobec ofiar będących w wieku 14-15 lat, jeśli agresor był o 10 lat starszy. Jeśli wiekowa różnica pomiędzy ofiarą a agresorem była mniejsza niż podano, wtedy kierowano się wypowiedziami ofiary na temat doznanych przeżyć, stopnia negatywnych uczuć oraz rezultatów, mających wpływ na dalsze zachowanie ofiary.

Dane dowodzą, że kobiety - agresorki molestują, przy czym mogą „korzystać z pomocy” partnerki lub działają samodzielnie. Również zaznaczono, że wiek molestujących kobiet był o wiele wyższy od wieku osoby molestowanej (Anderson i Struckman-Johnson, 1998, s.10).

Michele E. Clements-Schreiber, John K. Rempel i Serge Desmarais (1998), w swoim obszernym artykule przedstawiają strategii działań kobiet. Odwołują się do badań prowadzonych przez McCormicka z 1979 roku pokazujących, że kobiety są traktowane pobłażliwie, ponieważ - jak się powszechnie sądzi - kobiety nie skrzywdziłyby na poważnie. Tymczasem mnóstwo badań prezentują przeciwny pogląd, kobiety nie korzystają z biernego modelu zachowań seksualnych, kiedy dążą do uprawiania seksu, wręcz niektóre są inicjatorkami (uważają, że ten fakt można interpretować jako rodzaj seksualnej emancypacji) (O'Sullivan, Byers, 1993; O'Sullivan, Lawrance, Byers, 1994).

Cindy Struckman-Johnson, David Struckman–Johnson i inni (por. Anrderson i Struckman-Johnson, 1998) podają również przykłady udokumentowanych raportów, że mężczyźni są gwałceni będąc w stanie odurzenia alkoholowego lub narkotykowego, i nie wykazują przy tym postawy obronnej w celu zachowania nietykalności cielesnej. Innymi słowy autorzy zaznaczają, że mężczyźni nie zawsze się bronią czy są w stanie obronić się, dlatego nie zawsze mają dowody na to, że zaistniały fakt był naprawdę przeciwko ich woli i może być zaliczony do kategorii gwałtu.

Mity i stereotypy

Mit, że to mężczyzna zabiega o względy kobiety i jest inicjatorem spraw seksualnych, natomiast kobieta „pilnuje przyzwoitego zachowania”, czyli de facto kontroluje aktywność seksualną, nie pozwala na przypuszczenie, że „piękna” kobieta może prosić o seks, nie mówiąc już o agresji seksualnej z jej strony. Według innego mitu kobieta nie posiada na tyle siły fizycznej, aby móc zmusić mężczyznę do inicjacji seksualnej (Anderson, Struknam-Johnson, 1998). Badania wykazują, że kobiety wykorzystują specjalne „kobiece” taktyki, aby podniecić mężczyznę, posługują się także pomocą innej osoby lub wykorzystują broń.

Ze względu na ograniczoną wiedzę na temat agresji seksualnej, w wielu dotychczasowych badaniach pomijano pytania o ten rodzaj agresji. Pokazywano dane, świadczące o wiktymizacji kobiet, lecz omijano tematykę kobiet gwałcicielek i molestujących. Takim przykładem są badania prowadzone w USA i Szwecji przez Lottesa i Weinberga (1996), którzy pytali zarówno kobiety, jak i mężczyzn o doznawanie i inicjację niefizycznej agresji seksualnej. Krytykując ten sposób postępowania Anderson i Struckman-Johnson (1998, s. 14) zwrócili uwagę, że tylko i wyłącznie kobiety były pytane o poddanie się fizycznej agresji seksualnej jako ofiary, natomiast mężczyzn potraktowano jako potencjalnych sprawców.