Menu

Czego warto nauczyć się od ekstrawertyka?

Badania dowodzą, że ekstrawertycy są bardziej zadowoleni z życia niż introwertycy.

Ściślej rzecz ujmując, ekstrawertycy doświadczają więcej pozytywnych stanów afektywnych niż introwertycy. Te same badania dowodzą, że podobnych stanów mogą doświadczać ludzie, którzy zachowują się jak ekstrawertycy, choć z natury nimi nie są. Powielanie zachowań właściwych ekstrawertykom (zwłaszcza przez introwertyków) może zatem zwiększyć poziom odczuwanego szczęścia.

Czy to możliwe, aby introwertyk, zachowując się jak ekstrawertyk, był szczęśliwy? Badania potwierdzają tę hipotezę. Jak to może wyglądać w praktyce, pokazuje przykład Clarka Powella, wiceprezydenta spółki z branży multimediów. Sam o sobie mówi, że jest introwertykiem. W ramach swojej pracy jest zobowiązany do prowadzenia szkoleń i prezentacji dla szerokiej rzeszy odbiorców. Przyznaje, że często bywa to dla niego bolesne i przerażające. Niemniej jednak po wszystkim czuje ogromną satysfakcję, wręcz rozanielenie. Trudno mu przy tym jednoznacznie określić, czy samo wykonywanie zadania dostarcza mu pozytywnych doznań, czy też uszczęśliwia go fakt, że wreszcie ma to za sobą.  Bez względu na źródło pochodzenia doświadcza czegoś, co można nazwać pozytywnym afektem.

Jeśli ekstrawertyzm i zachowania ekstrawertywne są źródłem pozytywnego afektu, to rodzi się pytanie, o jakie zachowania dokładnie chodzi? Co takiego robią ekstrawertycy, co przysparza im więcej pozytywnych odczuć?

Podejmowano wiele prób badawczych, mających na celu znalezienie odpowiedzi na to pytanie.

Cechą charakterystyczną ekstrawertyków jest ich potrzeba kontaktów społecznych. Dlatego jedna z hipotez badawczych zakładała, że ekstrawertycy doświadczają więcej pozytywnych uczuć i emocji, ponieważ częściej przebywają wśród ludzi.

To założenie nie zostało potwierdzone w trakcie badań.

Okazuje się, że ilość czasu spędzana z ludźmi nie ma znaczenia. Ważna jest natomiast jakość tych relacji. Ekstrawertyk lub osoba zachowująca się jak ekstrawertyk odczuwa więcej pozytywnych afektów, jeśli pozytywnie ocenia jakość swoich relacji z innymi. Głównie chodzi o poczucie społecznego wkładu. To jeden z komponentów pięcioczynnikowej skali pomiaru dobrostanu społecznego. Jest równoznaczny z przekonaniem, że dysponuje się właściwościami pozwalającymi na działanie na rzecz społeczeństwa. Towarzyszy temu przekonanie, że jest się wartościowym i przydatnym członkiem grupy.

Ten czynnik najsilniej pośredniczy między ekstrawersją a pozytywnym afektem, a towarzyszące mu przekonanie jest często rezultatem właściwych dla ekstrawertyków odważnych i asertywnych zachowań względem innych.

Badania dowodzą zatem, że ekstrawertycy są w życiu szczęśliwsi, introwertycy zaś czują się szczęśliwsi, jeśli zachowują się ekstrawertywnie. Wiemy już po części, o jakie zachowania dokładnie chodzi. Pozostaje pytanie, dlaczego introwertycy nie zachowują się częściej tak jak ekstrawertycy?

Istnieje wiele wyjaśnień. Badania wskazują, że introwertycy nie są w stanie prawidłowo ocenić skutków ekstrawertywnego zachowania. Łączą je często z uczuciem niepokoju i zakłopotania, które (jak pokazały badania) w rzeczywistości  nie wystąpiły.

Niemniej namawianie skrajnych introwertyków do tego, aby zachowywali się ekstrawertycznie, i odwrotnie, to dość kontrowersyjny postulat. Nawet jeśli nagrodą może być wyższy poziom pozytywnych doznań.

Warto jednak pamiętać, że choć mamy tendencje do określania siebie samych jako ekstrawertyków albo introwertyków, to wielu z nas jest ambiwertykami. Łączymy w sobie cechy właściwe dla obu typów osobowości. Ponadto jedna z koncepcji osobowości zakłada, że składa się ona z trzech poziomów. Pierwszy z nich to wrodzone predyspozycje, w tym temperamentalne; drugi poziom to nawyki nabyte w toku uczenia sie, które są zbieżne z wrodzonymi dyspozycjami; trzeci poziom to poziom świadomej i intencjonalnej aktywności.  Na tym poziomie dokonuje się samoregulacja, a więc planowanie wyznaczania celów i stosowanie strategii, które sprzyjają efektywnemu funkcjonowaniu. Dzięki temu w dużej mierze sami możemy decydować, jakie zachowania powielać, a jakie eliminować.

Literatura:

  • Quality of Social Experience Explains the Relation Between Extraversion and Positive Affect Luke D. Smillie, Joshua Wilt, Rachel Kabbani, Claire Garratt, and William Revelle Online First Publication, January 19, 2015. http://dx.doi.org/10.1037/emo0000047
  • Zelenski, J. M., Santoro, M. S., & Whelan, D. C. (2012). Would introverts be better off if they acted more like extraverts? Exploring emotional and cognitive consequences of counterdispositional behavior. Emotion, 12,290–303. http://dx.doi.org/10.1037/a0025169
  • Mądrzycki Tadeusz Osobowość jako system tworzący i realizujący plany, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2002
Agnieszka Kręblewska
Autor: Agnieszka KręblewskaStrona www: http://www.agnieszkakreblewska.pl
Redaktor informacyjna
Trener i autorka bloga poświęconego tematyce motywacji i rozwoju osobistego. Ukończyła administrację na Uniwersytecie Śląskim, zarządzanie zasobami ludzkimi na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz szkołę trenerów Wszechnicy UJ. Obecnie studiuje psychologię w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.

Dodaj komentarz


Kod antyspamowy
Odśwież

Tagi


Powered by Easytagcloud v2.1

Newsletter

Bądź na bieżąco!

Znajdź nas na Facebooku